Var edince yaratan bizleri, ben sizin rabbiniz değil miyim ? diye sordu insan oğluna. Evet sen bizim rabbimizsin diye tasdik ettik yaratanımızı. Bu tasdik en güçlü söz vermeydi insan için. Ne olursa olsun rabbimiz olduğuna, ne zaman ihtiyacımız olursa yanımızda hissedeceğimize, her şartta bizi terk etmeyen yaratanımız, rabbimiz sahibimiz sensin diye söz verdik. Söz vermek, tutmayı gerektirir. Sözünün eri insan, elinden gelen çabayı göstermelidir,en yüce makama verdiği sözü tutmak için.
Hayat bazen olmadık durumlar getirir insanın başına. Öyle olaylar yaşanır ki bazen, bütün güzel ümitler kaybolur. Bocalar insan, yorulur, yıpranır, nasıl başa çıkacağını kestiremez sorunlarla. Kendisini, sıkışmış, hücreye kapatılmış, bütün imkanları elinden alınmış gibi hisseder. Sanki hiçbir çıkar yol yokmuş gibi düşünür. Ne yapacağını, nereye gideceğini bilemez. Bu bilinmezlik, bazen canına kıymaya kadar götürebilir insan oğlunu. Anlamlandıramadığı sıkıntılar, ölümü kolaylaştırır gözünde . Halbuki hayat yaşamaya değerdir. Her şeye rağmen, her türlü sıkıntıya rağmen güzeldir yaşamak.
Bu sıkıntılı anlarda, unutmamamız gereken şey rabbimize verdiğimiz sözdür. Bu sözü verirken, her şartta yaratanımsın, rabbimsin, senden hiçbir zaman ümidimi kesemem. Ne yaşamış olursam olayım senden gelecek yardımı ümitle beklemekteyim. Biliyorum ki, en sıkıntıda olduğumda imdadıma koşanımsın gerçeğinden hareketle verdik.
Kıymetli dostlar, Rabbimiz var, ümidimiz var. Sıkıntımız var, çözüm üretenimiz var. Rabbimiz var, her şeyimiz var. Hiçbir çözümün olmadığı yerde, yaratanımız var. Biz onu unutmazsak, dostlar, o bizi hiç unutmaz. Allah var gam yok, tasa yok, umutsuzluk yok, yeise düşmek yok, canına kastetmek yok. Bizi yarı yolda bırakmayan, her durum ve şartta yanımızda olan, yüceler yücesi mevlamız var.
Ümitsiz yaşanmaz dostlar. Ümidin tükendiği noktada yaşama azmimiz sıfırlanır . Azmimizi kaybedersek, kendimizi kaybederiz. İnsanlığımızı kaybederiz. İnsanlığın olmadığı yerde her türlü zulüm, işkence,insanlık dışı muamelelerle karşılaşılır.
İnsan ümitle yaşar. İyi ve güzel olanı umut etmekle bağlanır hayata. Ümidini kalbine yerleştirip, heyecanla, azimle yola çıkanlara hiçbir şey engel olamaz. Geleceğe dair hayaller, ümit varsa gerçek olur. Karanlıktan değil, ümitsizlikten korkmalıyız dostlar. Ama şunu da hiç unutmamalıyız:Karanlığı güneşle aydınlatan Yüce Allah, kendisine ümitle açılan elleri boş çevirmez.
Geleceğe ümitle bakan gençler yetiştirmek zorundayız dostlar. Hayalleri, amaçları olan gençler ileriye taşıyacak bizleri. Onları yüreklendirmek, her şartta onlara destek olmak, hüsrana uğradıklarında yeniden ayağa kalma becerisi kazandırmak bizlerin en büyük görevidir.
Ne güzel söylemiş Mevlana: Ümitsizlikten sonra nice ümitler var. Karanlığın ardında nice güneşler var. Güneşimiz hiç sönmesin.
Hayırlı cumalar dostlar.