Kainatın en şerefli varlığıdır insan. Yaratan mayasına en güzel huyları koymuştur yaratırken. Bu güzel huylar, zamanla karaktere dönüşür ve insanı daha da değerli hale getirir. İnsan, yaşadığı toplumda, birlikte olduğu insanlarla uyumlu bir hayat yaşar. Değer verir ve değerli olduğunu hissetmek ister. Bu duygu besler ve güzelleştirir insanı. Biz bu güzel duygulara ahlak diyoruz.
İnsan ahlaklı olduğunda, Allahın yer yüzündeki halifesi olma makamına erişir. Ancak ahlakın tersi, ahlaksızlık durumu insanı aşağılara çeker. Değersizleştirir. İşte peygamberler ve kutsal kitaplar insana bu değeri yeniden kazandırmak için gönderilmiştir. Yoldan sapan, yanlışa dalan insan, yeniden defalarca uyarılarak, doğru yola çağrılmıştır yaratan tarafından.
İnsana bahşedilen bu güzel duygulardan, ahlaki erdemlerden biridir, değer vermek. Değer vermek, nankör olmamak, kıymet bilmek, sevgiye sevgiyle karşılık vermek, karşımızdaki insana benim için çok değerlisin mesajını verebilmektir. Kıymet bilmek, ailemize, çocuklarımıza onları ne kadar sevdiğimizi hissettirmektir. İyi günde sevinçleri çoğaltmak, kötü günde acıları azaltmaktır. Zor zamanlarda birlikte olmak, birbirimize destek olmaktır. En küçük bir iyiliği unutmamak, en büyük kötülükleri yapılmamış saymaktır. Kin tutmamak, sevdiklerimizi Allah rızası için sevmektir.
Şöyle bir düşünelim, Bize verilen nimetlerin kıymetini ne kadar biliyoruz? Sağlığımızın, organlarımızın işlevsel oluşunun, nefes alabilmenin şükrünü ne kadar yerine getirebiliyoruz? Bize verilen onca nimetin hangisinin ne kadar kıymetini biliyoruz? Ailemizin, çocuklarımızın, sevdiklerimizin, eş dost ve akrabalarımızın varlığından haberdar mıyız? Yoksa kaybedince mi anlıyoruz kıymetlerini?
Hayatımızdan her gün sevdiklerimiz eksiliyor birer birer. Ölüm anlamlandıramadığımız bir yakınlıkta. Hep bizimle beraber. Bir an bile yanlız bırakmıyor bizi. Hep hatırlatıyor kendisini. Aslında hayatın gelip geçici olduğunu, yaşadığımız her anın kıymetli olduğu hatırlatıyor bizlere.
Yaşadığımız her an değerlidir. Hayatımızdaki insanlar, sevdiklerimiz değerlidir. Hayatımız onlarla güzel, onlarla anlamlıdır.
Bazı nimetlerin değerini onları kaybederek çok acı bir şekilde anlıyoruz. Kaybetmeden kazanmayı bilmeli insan. Çok sevelim bize değer veren insanları. Çok sevelim, çocuklarımızı. Çok sevelim büyüklerimizi. En çok ta büyüklerimizin değerini, kıymetini bilelim. Tecrübelerinden istifade edelim. Dualarını alalım. Komşularımızın değerini bilelim. Akrabalarımızın değerini bilelim.
Nankör olmak, kıymet bilmemek şeytanın özelliğidir. O rabbimizin ona verdiği değeri unutup nankörlüğü tercih etti. Bundan dolayı da kıyamete kadar lanetlendi.
Kainat, sevgi üzerine kurulmuştur. İnsanın mayasında da sevmek, sevilmek, değer görmek vardır. İnsana değer veren rabbine değer verir. Rabbine değer veren de iki cihan saadetini yakalar. Bu dünyada bundan daha karlı bir alış veriş olamaz.
Sevdikleri tarafından kıymeti bilinen,sevdiklerinin kıymetini bilen vefalı insanlardan olabilmek duasıyla.
Hayırlı cumalar dostlar.