Soğuk kış günlerinin içimizi ısıtan içeceğidir çay. Tavşan kanı rengi, insanı rahatlatan aroması, hele de yanına çok yakışan sıcacık sohbetiyle fetheder gönüllerimizi.
Bahçelerde başlar çayın hikayesi. Genç kızların emekleri, delikanlıların alın teriyle toplanan çay, fabrikalarda işlendikten sonra misafir olur sofralarımıza. Günün her öğününde içilmek istenir ama en çok ta kahvaltıların vaz geçilmez unsurudur çay. Hikayesi uzun, değeri çok derin anlamlar ifade eder. Bir bardak çayın etrafında yaşanır en güzel dostluklar, en vefalı arkadaşlıklar.
İki dost yıllar sonra bir araya geldiklerinde bir bardak çay eşliğinde hasret giderirler. Ayrı kaldıkları dönemlerde neler yaptıklarını, nasıl yaşadıklarını anlatırken yudumladıkları çay, hiç ayrılmamışlar gibi hissettirir. Her yudumda vefanın, özlemenin ve özlenmiş olmanın, aslında hiç unutulmamış olmanın keyfini tadarlar. Çayın sıcaklığı çepeçevre kuşatır dostların yüreğini.
Anne babaya vefadır çayın adı. Evladın sıcaklığına, merhametine bir de çayın sıcaklığı eklenince harika olmaz mı dostlar? Bir yudum çay alır götürür hasretleri, kırgınlıkları. Allahın emrini yerine getirmenin yollarını öğretir çay. Anne babaya hürmet, onların duasını alma, gönüllerini yapma . Kaynayan çayın buhar olması gibi kötülükler, dert ve keder buhar olur, uçup gider gönüllerimizden.
Bir bardak çay çocukluğumuza götürür bizleri. Sobanın üzerinde uzun kış gecelerinde fokurdayan çaydanlık, sıcacık yudumlanan çay, sobanın etrafında kurulan gönül sofraları. Çocuktuk, annemizin yarısına kadar su doldurup paşa çayı diye içirdiği ılık çayları hala hatırlıyor damağımız. Belki de çaya olan sevgimiz buradan kaynaklanıyordur. Bu duygulardır belki de çaysız sohbet edemeyişimizin temelinde yatan.
Bir bardak çay komşuluk demektir. Evde çayımız varsa hemen demler yanına Allah ne verdiyse koyar, komşumuzu kahvaltıya davet ederdik. Özel bir hazırlığa gerek olmazdı. Merasime hiç gerek yoktu. Komşumuzun ziline basar, bu sabah kahvaltıyı bizde yapalım çay hazır deyi verirdik. Eşleri işe yolladıktan sonraki sohbetin, dostluğun adıydı çay.
Bu günlerde çay, toplamıyor komşuları aynı masanın etrafına. Demlemekten vaz geçtik, her halde. Ya da sadece kendimize yetecek kadar demliyoruz. Merasimle demlenir oldu bazı evlerde. Haber verilmeden, yanına ikramlar hazırlanmadan çay, insanları bir araya getirme gücünü kaybetti dostlar.
Eşyalar, diğer varlıklar insanın değer yüklemesiyle anlam kazanır. Bir bardak çayın yalnız başına sıcaklıktan öte bir değeri olmaz. Ancak iki dostu, iki arkadaşı, evlat ile anne babayı ya da iki hayat arkadaşını bir araya getiriyorsa çay değer ifade eder. Vefayı, sevgiyi, özlemi, sohbeti, muhabbeti ifade eder. Unutmamanın, unutulmamanın ne kadar değerli olduğunu anlatır.
Keyifle içilen, dostlarla yudumlanan bir bardak çay, stresi, sıkıntıyı alır götürür. Dinlendirir insanı. Yaratanın nimetlerini hatırlatır. İnsan oğluna şükredecek ne çok şey var mesajı verir. Tıpkı diğer nimetler gibi teşekkür ettirir Mevlaya.
Aslında yudum yudum içilen çay değildir dostlar. Geçmişimiz, geleceğimiz, hatıralarımız, bizi değerli kılan anılarımızdır. Rabbim! Bir bardak sıcak çayına binlerce şükürler olsun. Bizi dostluktan, vefadan, en önemlisi de yolundan ayırma duasıyla.
Hayırlı cumalar dostlar.