Yüce Allah insanoğlunu en güzel şekilde yarattı. Rahat etsin diye dünyayı bir döşek misali ayaklarının altına serdi. Halifem dedi, güvendi insanoğluna. Bu güven sonucunda, bir takım emanetler verdi insana. İnsanoğlu da emanetlerine gözü gibi bakacağına, o emanetleri canı pahasına koruyacağına söz verdi yaratanına. Çağlar boyunca da bu sözü, peygamberler göndererek defalarca hatırlattı insanoğluna. Yaratana verilen sözler unutuldu. Unutuldukça benliğinden uzaklaştı insan, yolunu kaybetti, çıkmaz sokaklara girdi. Neydi bu emanetler, verilen sözler?
Bu emanetlerin en önemlisi Kutsal kitabımız Kurandır dostlar. Peygamberimiz bir hadisinde: Size iki emanet bırakıyorum. Onlara sımsıkı sarılırsanız yolunuzu şaşırmazsınız. Allahın kitabı ve benim sünnetim buyuruyor. Kendisine uyduğumuzda bizleri aydınlığa çıkaracak, sımsıkı tutacak, her daim doğruyu gösterecek iki emanet. Sahip çıkamadık bu iki emanete. Sahip çıkabilseydik eğer, dünya bugün bu halde olmazdı. Müslüman coğrafyalar savaş altında kan gölüne dönmezdi. Sahip çıkabilseydik bu iki emanete, her gün insanların öldüğü, çocukların yetim ve öksüz kaldığı bir dünyada yaşamıyor olurduk. Bizler, peygamberimizin ve yüce Allahın emanetlerine sahip çıkabilseydik eğer, dünyada cennet gibi bir hayat yaşıyor olurduk.
Ne demek istediğimizi örneklerle anlatalım dostlar. Allah bize dünya hayatının süsü olan çocuklar verdi. Göz bebeğimiz onlar. Canımız, en kıymetlilerimiz. Her şeyimiz onlar için. Çalışmamız, kazanmamız. Evlatlarımız emanetlerin en önemlilerindendir. Büyüteceğiz, eğiteceğiz, güzeli öğreteceğiz, seveceğiz hem de çok. Bizden sonrasını onlara emanet edeceğiz. Vakti geldiğinde yaratan emanetime gözünüz gibi baktınız mı diye sorunca, gönül huzuruyla cevap verebilmek için, çok çaba göstermeliyiz.
Emanetler hırpalanmamalı, örselenmemeli, yıpratılmamalı dostlar. İnsanlar da birbirine emanet. Kadın eşine, eşi kadına, çocuk anne babaya, yaşlılar evlatlarına, memur amirine emanet. İnsan dışındaki diğer varlıklar insana emanet. Hayvanlar, bitkiler, denizler, hava, su .
Var olan hiçbir şey bizim değildir dostlar. Sadece belli bir süre kullanım hakkımız var. Bedenimiz, canımız, organlarımız, düşüncelerimiz, aldığımız nefes hepsi emanet. Maddi manevi varlığımız diyebileceğimiz her şeyimiz.
Asıl sahibimiz Allahımız. Biz onun emanetçileriyiz. Bizim olmayan şeyleri kullanırken asıl sahibini unutmamalı, daha özenle ve itinayla davranmalıyız. Bize emanet ettiklerini günü gelince bizden geri isteyecek.
Müslüman verdiği sözden dönmez. Korumaya kollamaya söz verdiklerimize ihanet edemeyiz. Rabbimize ihanet edemeyiz. Sonra ortada ne söz kalır, ne de insanlık.
Kaybetmeden insanlığımızı, yeniden hatırlayalım yaratanımıza verdiğimiz sözleri. Hani Allah, ben sizin rabbiniz değil miyim? Diye sormuştu da evet sen bizim rabbimizsin diye cevap vermiştik.
Yeni bir yıla yaklaşırken dostlar, sözlerimizi hatırlama, emanetlere sarılma zamanı gelmedi mi?
Hayırlı cumalar dostlar.